Migros İcra Konseyi Lideri Ömer Özgür Tort, Habertürk’te Ebru Baki ve Yavuz Barlas’ın programına konuk oldu. Tort, “Esenyurt dağıtım merkezimizde ağır bir diyalog sonucu sorunun çözülmüş olması hepimizi mutlu eden bir sonuçtur. Çalışanlarımız, çalışanlarımız şad. Dönmelerini bekliyoruz” dedi.
Tort’un konuşmasından öne çıkanlar şöyle:
‘Tatlıya bağlandı’
Bizi üzen, bu kadar çalışan odaklı bir şirketin çalışan gündemiyle tartışmaların göbeğinde olması. Ancak bizi tekrar keyifli eden de bunun tatlıya bağlanmış olması. Bizim çiftçilerimiz var, kooperatiflerimiz var, üreticilerimiz var. Birçok paydaşımız var, koskocaman bir aile burası. 55 bin kişi barındırıyor. Alışılmış ki Esenyurt depo da bunlardan birisi. Bu dağıtım merkezimiz 530 kişiyi çalıştıran bir merkez. Bunun formuna misal yapıda 26 tane dağıtım merkezimiz var ülke çapında. Esenyurt bölgesi bizim Batı Marmara diye nitelendirdiğimiz, Trakya’dan İstanbul’a kadar hizmet eden bir dağıtım noktası. Alışılmış bu kurgunun içerisinde bu lojistik merkezinin, bilhassa içinden geçtiğimiz ekonomik şartlar, besin tedarikinin kritikliği göz önüne alındığı vakit çok daha hassas.
‘Yüzde 54’lük bir gelir artışı yapılmıştı’
Sürecin başlangıcında doğal olarak çalışan arkadaşlarımız farklı talepleri olabiliyor. Alışılmış oradaki iş ortağımız da bunun paralelinde yaklaşık yüzde 54’lük bir gelir artışını aslında bu arkadaşlarımıza yapmıştı. Yüzde 8 değil. Bu ne yazık ki çok yanlış bir bilgilendirme haline geldi. Açıkçası bilmiyoruz yüzde 8’in nereden çıktığını. Lakin genel kurgu itibariyle baktığımız vakit, prim sisteminin de modülü halinde toplam gelir artışı bu tartışmaların öncesinde yüzde 54 olarak yapılmıştı. Bu sayının düşük olduğuna itiraz edildi. Değerli olan şu, çalışan hakları hepimizin çok hürmet duyduğu bir husustur. Migros 50 yıldır sendikalı çalışan bir şirket. Türkiye’de çok azdır. Emekçi haklarıyla eleştiriliyor olmak bizim için şu ortamda aklımıza gelecek en son yorum biçimi.
‘Dağıtım merkezinin çalışması esas’
Çalışanların istekleriyle ilgili süreçten bağımsız, bu dağıtım merkezinin çalışması temel. Olayın başlangıç noktasında iş ortağımız bize 3 Şubat tarihinde iş durduruldu bilgisini verdi. İş durdurulması olağan ki bir hareket biçimidir lakin iş durdurulması bir ekip karşılıklı diyaloglarla hızla ortadan kaldırılmalı. Hareketin her türlüsüne hürmetimiz var. Lakin bu kadar stratejik bir yerin çalışamaz hale getirilmesi bizim yönetebileceğimiz bir mevzu değil. Zira işin tabiatında hem mağazalarımıza hizmet etmek var hem de binlerce eserin ziyan olması noktasına kadar giden bir durum var. O malların dağıtılamamış olması son derece dertli bir tablo.
‘6 gün çalışmadı depo’
Birkaç kez arkadaşlarımızla iş ortağımız yapmış olduğu görüşmeler var, kelamlı ihtarlar var. Bir an evvel işinize dönün. Tartışmak, hak aramak diğer bir şey, işi durdurmak öteki bir şey. Bunun ötesinde yazılı ihbarlar var. Tam 6 gün çalışmadı depo. Ne yazık ki en son noktadır iş akdini feshetmek. İş ortağımızın, bizlerin de bilgisinde natürel ki, “Artık bu depoyu çalıştıramıyorum” noktasına geldiği bir yapı. Çalışmamanın ötesinde bir öbür arkadaşın çalışmasını engellemek de var. Bu türlü olduğu vakit ne yazık ki yapılacak son noktaya gelindi. Şayet iş durdurursan yapacak çok fazla bir şey yok. O deponun evvel çalışmasını sağlamak lazım. Depo çalıştığı sürece aslında o diyaloglar daima açık tutuldu. İşten çıkış noktasının sonraki günü tüm çalışanları işine tekrar davet ettik. İşten çıkarılan 180 bireyden 70’i geri döndü.
‘Özgürlük alanı diğerinin toplumsallık alanında biter’
Tabii ki empati yaptık. Hangimiz ister ki bu türlü bir imaj. İnsanların, çalışanların en demokratik hakkıdır reaksiyon vermek. Lakin iki şey birbirine karışıyor. Birincisi, burada konuştuğumuz yapı bir demokratik hak evet lakin sizin hakkınız oburunun çalışmasını engelleyecek bir hak olmaz. İkincisi, hepimizin özgürlük alanları var. Çalışan olarak da patron olarak da. Özgürlük alanı diğerinin toplumsallık alanında biter.
‘Çalışanların istediği yüzde 80’lere varan bir artış’
İş ortağımızdan bize gelen bilgileri de değerlendirdiğimizde toplam tablo yüzde 80’lik bir artışa tekabül ediyor. Çalışanların istediğinin yüzde 80’lere geldiği bir yapı. Bugün ortaya çıkan fiyatların daha da öteye götürülmesini herkes ister. Lakin bir ekonomik rasyonalitenizin olması lazım. Bugün enflasyonla çaba ediyoruz, mal tedarikinin aksamamasıyla uğraş ediyoruz. 55 bin kişilik bir aileden bahsediyoruz, mağazası, deposu, üretim merkezi, ofisi, hepsi bu yapının bir paydaşı. Hepsinin hakkını gözetecek dengeyi kurmak da bizim misyonumuz.
‘Gülabi abi sembol oldu, işe dönmesini isteriz’
Prim sistemini daha sadeleştiren bir sisteme getirerek tahlile ulaştık. Gelir artışı sağlamanın kriterleri daha kolay hale geldi. Esasen kolay olan bir sistem daha da kolaylaştı diyelim. İş akdi feshedilenlerin hepsini kapsayan bir tahlil oldu. Çalışanların hepsinin dönmesini isteriz. Gülabi abinin de dönmesini isteriz olağan, sonuçta sembol oldu. Hepsi bizim işçimiz. İş akdi feshini sonraki günü bu davet aslında yapılmıştı.”
